De constante pijn

De constante pijn die ik voelde, het hing echt boven mij. En ook echt zo loodzwaar als de brug waar deze foto is gemaakt.

Het drukte mijn levensvreugde op een enorme manier. Want ik was toch volledig hersteld, zei men, dan heb je toch geen pijn meer? Ik kon niet meer zonder pijn in bed liggen. Sporten of lopen om boodschappen te doen, het ging niet meer. In de tuin werken, dat was echt niet vol te houden.
Ik was boos, verdrietig en teleurgesteld door wat mij overkomen was. En ik vond het oneerlijk dat ik constant pijn had en degene die mij aangereden had slechts een boete had gekregen.

De constante pijn werd minder

Ja tot mijn grote geluk werd het minder, maar over was het niet.
Na bijna ander half jaar bleek dat mijn kuitspieren te kort waren en daardoor hun pompfunctie niet konden uitvoeren. De sportarts die dat zag, stuurde mij met oefeningen en de naam van een fysiotherapeut naar huis.
Dat was een belangrijke ontdekking, met de nodige dagelijkse oefeningen veranderde de pijn. Ik had geen last meer van pijn die versuffend en misselijk makend door mijn hele lichaam trok. Als ik nu pijn had, bleef het beperkt tot mijn enkel en voet. Dat scheelde al heel veel.

Maar dat zorgde er nog niet voor dat ik ineens veel meer kon. Door nieuwe blessures en na ziekte, leverde ik nog steeds wat meer in.
Daardoor was ik nog steeds regelmatig bij de fysiotherapie te vinden. In een oefenruimte, met andere mensen en dus ook met anderen praten.
Van een vrouw leerde ik dat het goed is om te accepteren dat de situatie zo is. Dat deed ik en zo kreeg ik minder last van de pijn.

De invloed van stress

Daarnaast had ik ook altijd pijn, en napijn, als er een dagje uit was gepland of geweest.
De dag begon met steeds ergere hoofdpijn. Met als gevolg dat mijn belastbaarheid steeds lager werd en ik eerder zoveel pijn had dat ik moest afhaken en langer kon nagenieten van de pijn.

Toch deed ik toen een tweede ontdekking. Als ik zonder anderen op stap ging, kon ik nog steeds een slechte dag hebben. Of na korte tijd niet meer verder kunnen in de tuin.
Maar omdat ik nu niemand anders teleurstelde, er niemand was die commentaar kon leveren, werd het anders.
De druk om toch mee te doen, zoals van mij verwacht werd, had zoveel stress opgeleverd, dat de pijn versterkt werd.
Nu dat wegviel, ik rustig mijn ding kon doen, was de pijn al minder.

Het einde van de constante pijn

Nu heb ik geen last meer van constante pijn. De reden was dat ik mijn hele leven lang alle emoties en gevoelens had ingeslikt, niet had mogen laten zien.
Al snel nadat ik in aanraking kwam met EFT, werd de pijn minder. Ook andere klachten verdwenen en vervolgens kon ik mijn medicijnen laten staan. Uiteraard is dit ook in overleg met de huisarts gegaan.

Doordat ik nu geen pijn meer had, weer de dingen kon doen die ik leuk vind, veranderde mijn leven. Ik kreeg weer zin in het leven, voelde mij blij en vrij.

Dat is de reden waarom ik mijn praktijk begonnen ben. Ik gun anderen ook een leven zonder, of met minimale, pijn. Zonder klachten waardoor je somber wordt en bang voor de toekomst.

Durf jij ook de stap te zetten?

Pijn kan je leven beheersen, lees hier mijn blogs over dit onderwerp.