Ik weet het en jij kunt het niet weten, een uitspraak waarmee je anderen klein en onder controle kunt houden.
Tot welke leeftijd vind je dat je dit tegen je kinderen mag zeggen?
En hoe doe je dat als je kinderen al volwassen zijn, zeg je dat nog steeds?
Mag een ander niet leren en dingen ontdekken? Uiteraard op een veilige manier.
De intentie waarmee je dit zegt, is hierin heel bepalend.
Wil je de ander beschermen tegen wezenlijke gevaren op het gebied van gezondheid of het risico van alles verliezen? Bijvoorbeeld omdat die persoon niet in staat is om de gevolgen van bepaalde acties te overzien.
Of zeg je dit omdat jij vindt dat de ander naar jou moet luisteren omdat jij ouder bent? De uitdrukking “wijsheid komt met de jaren” gaat niet altijd op. De ander heeft zich misschien wel heel goed georiënteerd. Of weet wat goed is voor zichzelf.
Ik weet het en jij kunt het niet weten, is kleinerend
Met deze uitspraak werd ik telkens weer geconfronteerd door mijn moeder.
Zelfs toen ik al hoog en breed volwassen was en zelfs 2 Hbo-opleidingen had voltooid. Ik beschouw mijzelf daarom als iemand die goed in staat is om de gevolgen van een haar keuze te overzien. Daarnaast ben ik iemand die eerst alles precies wil weten, voor ik een beslissing neem. Al komt de laatste jaren mijn gevoel er daarna zeker aan te pas om te weten dat het ook echt bij mij past.
Was er een stuk jaloezie van haar kant? Zij mocht van haar vader niet naar de HBS, ze moest de MULO doen.
Wilde ze mij blijven controleren als een klein, onmondig kind?
Ik werd onlangs door iemand op een manier behandeld die ik vreemd vond. Alsof ik een klein kind was dat moest luisteren en mijn argumenten werden niet gehoord, alles werd voor mij bepaald.
Ik hoorde verschillende eisen, zaken die eerst normaal waren, mochten niet vanuit een ander vakantieadres.
Verder werden er allerlei zaken opgesomd die niet zouden kunnen, zonder te melden wat er wel mogelijk was.
Oude zaken worden getriggerd
Hierdoor en nog wat anders, zijn twee oude trauma’s getriggerd. Ik weet het en jij kunt het niet weten was een van de 2, de andere was een oud gedragspatroon uit mijn schooltijd.
Ik herinnerde het mij wel, maar ik wist niet dat het nog zo diep zat. Dat het een traumatische ervaring was die ik nog niet volledig had verwerkt. En een slechte herinnering die nog niet slechts een herinnering is.
Uiteraard ben ik zo snel mogelijk zelf aan de slag gegaan met de technieken die ik ken. Maar ik kwam tot de conclusie dat ik hier toch wel de hulp van een collega bij nodig heb. Daarom heb ik hulp gevraagd en gekregen.
Ook jij kunt altijd op mij terugvallen als er iets is. Ik leer jou wel om jezelf te helpen, maar soms heb je de hulp van iemand anders nodig om tot het uiterste te durven gaan. Gewoon omdat het te groot of te eng is om helemaal alleen te doen.
Op die manier controleert het trauma jou niet langer. En de persoon die het veroorzaakt heeft, kan je niet meer controleren.
Wanneer los jij de zaken op die heftiger zijn dan je dacht?
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
Voel jij je machteloos en moedeloos? Lees alle blogs over dit onderwerp.