Ik word voor het blok gezet

Ik word voor het blok gezet, want als we samen op stap gaan, moet ik mij aanpassen aan de anderen om hun dag niet te verpesten.
Zij houden geen rekening met mij, als ik wat vraag, stel ik mij aan.
Of de blik die ik krijg als ik zeg dat het niet meer gaat, die zegt mij ook genoeg.

En als dat niet genoeg is, dan praten ze mij wel een schuldgevoel aan: “Jij verpest mijn dag omdat jij niet meedoet.”
Ze vergeten dan één heel belangrijk ding, ik wil wel gewoon alles kunnen doen, zoals voor mijn ongeluk. Maar het lukt gewoon niet, ook mijn dag valt dan tegen.
Bovendien heb ik te lang gedaan of ik kon meekomen. Ik ben daarbij over mijn grenzen heen gegaan en kan nu nog dagen nagenieten met pijn.
Dat laatste, dat zien ze niet, zij hebben geen pijn en na deze dag kunnen zij alles doen wat ze willen.

Ik word voor het blok gezet: alles gezellig meedoen of thuisblijven

Snappen ze niet dat dit geen keuze is of willen ze het niet begrijpen?
Ik wil het allerliefste van de hele wereld dat ik gewoon gezellig mee kan doen met alles. Net zoals ik deed voor mijn ongeluk, toen kon ik er ook echt van genieten en met veel plezier terugkijken.
Maar ik kan nu niet meer alles doen wat ik eerst deed. Ik doe mijn uiterste best om gezellig mee te doen. Maar dan ga ik wel over mijn grenzen heen. Soms ga ik zover door dat het echt met geen mogelijkheid meer gaat en ik daarna nog een week kan “nagenieten” van de pijn.
Ik wil er ook graag een keer uit, wat anders doen, iets leuks om te ontspannen. Als ik dan maar moet thuisblijven omdat ik niet alles kan, helpt mij dat ook niet. Ook dat geeft spanning, net als het moeten voldoen aan hun verwachtingen.

Wat ik hierboven heb beschreven, was voor mij realiteit.
Inmiddels zijn deze personen uit mijn leven, dus daar hoef ik mij niet meer druk over te maken.
Dat druk maken of ik wel of niet veel kan doen, hoef ik ook niet meer. Het enige waar ik nog aan denk, is of de treinen rijden of dat het droog weer is als ik wat buiten wil doen.

Dat verschil is gekomen doordat ik met EFT in aanraking kwam.
Een zachte en effectieve manier om alle emoties die ik mijn leven lang ingeslikt had op te ruimen. Zonder mijn levensverhaal te hoeven vertellen, alleen door te zeggen wat ik voelde als ik ergens aan terugdacht.
Mijn leven is hierdoor compleet veranderd, nu in positieve zin. Ook klachten die ik al decennia had, van ver voor mijn ongeluk dus, verdwenen. En dat zonder dat ik bewust aan een bepaalde lichamelijk klacht werkte.

Wil jij deze keuze niet meer hoeven te maken?

Heb jij het gevoel dat je niet gehoord wordt? Ik herken dat en heb er meer blogs over geschreven.