Loop je weg of niet?

Loop je weg of niet? Een vraag die ik mezelf nooit stelde, maar die toch wel heel belangrijk is.
Want dan moet je onder ogen zien waar je voor wegloopt en wat de reden is waarom je ervoor wegloopt.
Dan voel je de pijn van iets. Pijn die je niet wilt voelen, omdat je niet geleerd hebt hoe om te gaan met pijn en alles wat je daarbij voelt.

Als je er voor wegloopt, dan krijg je vroeg of laat steeds meer klachten.
En deze klachten zorgen dan weer voor nieuwe problemen, waar je voor wegloopt omdat je ze niet onder ogen ziet. En de redenen hiervoor kunnen heel divers zijn: niet kunnen, geen tijd, niet willen of niet durven.

Wanneer je de emoties die je hierbij voelt nog een keer voelt en oplost, verandert je leven.

Ik weet dit uit eigen ervaring. Van niet meer kunnen sporten of met moeite dingen in huis kunnen doen, doe ik nu alles weer, zonder mij af te vragen of ik iets kan.

Loop je weg of omarm je het?

Weglopen heeft geen effect, iets komt telkens terug, net zo lang tot je er wat mee doet.
Het is beter om iets, wat het ook is, onder ogen te zien en te omarmen. Dan geef je het een kans om op te lossen.

Ja, ik heb het over oplossen en niet over een plaatsje geven. Want dan kan iets nog steeds voor problemen zorgen.
Oplossen kun je heel gemakkelijk doen via een techniek die ik online toepas. De opname krijg je, dus wat we gedaan hebben, kun je net zo vaak herhalen als je wilt.
Net zo lang tot er niets meer reageert in je lichaam. Want dan heb je het echt opgelost.

Als je ervoor kiest om iets een plaatsje te geven, dan reageert er nog steeds iets in je lichaam als je ergens aan denkt.
Je voelt je boos of verdrietig worden. Of je voelt ergens pijn opkomen, misschien begint er iets te jeuken of kriebelen,
Dan weet je dat het nog niet is opgelost, er zit nog een emotionele lading op.

Als je stopt met weglopen, verandert je leven

Toen ik niet langer wegliep, begon mijn leven steeds meer te veranderen.
Vanaf de eerste keer, kon ik weer meer. En na een poosje begon mijn omgeving het effect te zien. Ik hoorde van mensen dat ze het leuk vonden dat ze mij weer zagen lachen, dat ik er niet meer zo depressief uitzag.
De complimentjes in de sportgroep dat ik weer gewoon mee kon doen. dat ik niet meer als jongste het minste kon.

En doordat ik merkte dat ik steeds meer kon en daardoor minder klachten had, groeide mijn zelfvertrouwen. Want dat had wel een flinke klap gehad.
Maar niet alleen dat, ik stopte met zorgen maken over de toekomst. Ik was niet langer bang dat ik volledig afhankelijk zou worden van anderen, mijn werk en huis kwijt zou raken.

Weet je wat nou het mooie is?
Ik heb niet eens mijn hele levensverhaal verteld. En ook dingen waar we het niet over hebben gehad, losten op.

Dat gun ik jou ook, daarom doe ik wat ik doe.

Loop je nog weg?

Heb je net als ik geleerd om je emoties in te slikken? Lees dan al mijn blogs rond dit thema.