Vlakken in een tekening geven je ook informatie. Bijvoorbeeld staat iets boven / onder of links / rechts, of juist centraal in de tekening.
Maar ook als je vakjes arceert en niet met figuren werkt, zegt dat wat over jou op dit moment.
Vlakken in een tekening, de plaats op het blad
Bij het schilderen van deze tekening was een velletje A4 te klein, het zijn 4 vellen geworden die aan elkaar geplakt zijn.
Deze lijnen laten gelijk de vlakverdeling zien waar je naar kijkt.
Als eerste kun je kijken naar boven en onder.
De bovenkant zegt iets waar je hulp van krijgt. Dat kan bijvoorbeeld een zon zijn, die de vader symboliseert.
Aan de onderkant zie je wat iemand moeilijk vindt, waar die problemen mee heeft. In deze schildering zie je een vijver. Water staat symbool voor het voelen. Dus op het moment dat dit werd gemaakt, had die persoon moeite om bij het gevoel te komen.
De tweede mogelijkheid is om te kijken naar links en rechts.
Dingen die aan de linkerkant staan, hebben te maken met het verleden. Dat kun je nog verfijnen, links onder is ver verleden en links boven is gisteren.
Staat iets aan de rechterkant, dan heeft dat te maken met de toekomst. Ook hier kun je dat nog preciezer maken, rechts onder is ooit en rechts boven is de nabije toekomt.
Uiteraard kan iets ook centraal in een tekening staan.
Zoals de plaats en naam al doen vermoeden, is dat iets wat belangrijk is op het moment van tekenen.
Vlakken in een tekening of hokjes arceren
Er zijn mensen die niets hebben met figuratief tekenen. Het lijkt niet op het voorbeeld of zoals het in het echt is. Dus daarom doe ik dat maar niet, zeggen ze.
Met tekenen om je gevoel te uiten, gaat het niet om het resultaat, maar om het proces.
Zeker, ik ben ook iemand die altijd zei dat ze abstract veel beter was, want iets “echt” doen lijken, lukte mij niet.
Inmiddels trek ik mij er niets van aan als iets niet goed lijkt.
En misschien nog wel belangrijker, ik weet waarom ik liever abstract werkte.
Als je vlakken invult met lijntjes of stipjes of streepjes, hoef je niet te voelen. Dan slik jij je emoties in.
Ik mocht als kind niet huilen, ook niet als volwassene. Wanneer ik boos was, moest ik er maar overheen stappen, het was niet zo belangrijk. Als ik ergens bang voor was, moest ik mij niet aanstellen.
Kortom, ik had niet geleerd om mijn emoties te uiten. Dus ik slikte alles maar in.
De gevolgen van het inslikken
Dat inslikken ging lange tijd goed. Maar nadat ik was aangereden, kreeg ik in snel tempo steeds meer klachten en medicijnen.
Had ik steeds vaker door een keelontsteking een antibioticakuur nodig en was ik vaak mijn stem kwijt.
Ik wist toen nog niet dat dit ermee te maken had dat ik mij niet uitsprak. Mijn emoties niet uitte.
Toen ik begon met mijn ingeslikte emoties op te ruimen, verdwenen ook mijn klachten. En een tijdje later kon ik beginnen met het afbouwen van mijn medicijnen. Een jaar later was ik van mijn klachten en medicijnen af. Had ik alles wat ik in 50 jaar tijd had verzameld zo ver verwijderd, dat ik klachtenvrij ben.
Ga jij je emoties nu uiten?
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
De andere blogs in de rubriek creatief bezig zijn vind je hier.