Waar heb jij afscheid van genomen?

Waar heb jij afscheid van genomen na een ingrijpende gebeurtenis?
Of kun of wil je nog geen afscheid nemen?

Ik had het er heel moeilijk mee om afscheid te nemen van de dingen die ik na mijn aanrijding niet meer kon.
Er was immers gezegd dat ik volledig zou herstellen. Dus daarom vond ik dat het nog steeds moest kunnen.
En langzamerhand heb ik toch dingen los gelaten. Met als voornaamste reden dat het mij energie kostte en geen energie meer gaf zoals eerder.

Waar heb jij (nog geen) afscheid van genomen?

Wanneer je weet dat op een bepaalde datum je laatste werkdag hebt, kun je jezelf daarop voorbereiden.
Afscheid nemen van je “oude leventje” is na een ongeluk anders, want je hebt geen voorbereidingstijd gehad. Ik stapte ook niets vermoedend op de fiets en werd een paar straten verder aangereden.
Vanuit de ambulance zag ik een stukje van het dak van ons huis en toen was er wel een gedachteflits. dat als ik daar terug zou zijn, het nooit meer zo zou worden als het geweest was.

Wat ik vooral miste was iemand om mee te praten. En dan niet alleen over de praktische zaken, maar vooral ook over wat ik voelde.
Of iemand die mij steunde in mijn angsten en onzekerheden over de toekomst. Niet alleen in de eerste weken in het gips. Maar vooral ook in de maanden en jaren daarna, toen ik steeds meer klachten ontwikkelde.

Al was er een ding dat ik nog niet geleerd had en een heel belangrijke rol speelde: het uiten van mijn emoties. Ik had ze immers nooit mogen uiten en ik wist niet dat dit juist de oorzaak was van mijn groeiende aantal klachten.
De kans bestaat dat je niet alles wat je voelt ook uit naar anderen in je omgeving. Dat je alle emoties inslikt en ze op geen enkele manier uit en ze zich kunnen ophopen in jouw lichaam. Waardoor je juist meer klachten krijgt in plaats van minder, wat je het liefste wilt.

Als je de emoties oplost

Na 50 jaar alles inslikken, want ik mocht niet laten zien dat ik boos of verdrietig was, ben ik gaan opruimen. Min of meer noodgedwongen om een succes te kunnen maken van een nieuwe functie.
Wat een verandering was dat, niet te geloven. Hoe meer ik oploste, des te meer kon ik weer. Zo ben ik inmiddels al een paar jaar van alle klachten (en medicijnen) af.

Ik wilde dat ik al veel eerder had geweten hoe belangrijk het is om je emoties te uiten. Want die ingeslikte emoties waren de oorzaak van mijn klachten. Als er geen directe of medische oorzaak aan te wijzen voor je klachten, is dit zeker een interessante invalshoek.
Wanneer je steeds meer klachten krijgt, wordt het leven er niet leuker op. En zodra je in de spiraal naar beneden zit, word het steeds moeilijker om het om te keren.

Mijn leven veranderde doordat ik met een techniek in aanraking kwam waarbij alle emoties snel en effectief werden opgelost.
Al na de eerste keer merkte ik verschil, mijn omgeving merkte het na een paar weken op en na een paar maanden was ik al een heel ander mens. Wat ik hoorde, was dat mensen het fijn vonden dat ze mij weer zagen lachen, ik er niet meer zo somber uit zag.
Op zich was dat niet zo heel vreemd, ik kon de dingen weer doen waar ik afscheid van had genomen. En ik kon dat doen zonder mij af te vragen of het wel zou gaan of dat ik een slechte dag had.

Neem je afscheid van leuke dingen of je klachten?