Gevangen in de verandering

Gevangen in de verandering is een gevoel dat je kunt hebben nadat je een ongeluk hebt gehad.
Je zag het niet aankomen en je had dat al helemaal niet verwacht toen je van huis ging.

Ineens ben je een verkeersslachtoffer en je blijft in de slachtofferrol als je voor kortere tijd of permanent restklachten houdt.
Het leven is ineens anders geworden, een verandering die je niet wilt, waar jij je tegen blijft verzetten.

Wat hoop je daarmee te bereiken?

• Medeleven of medelijden van je omgeving krijgen?
• Boete doen voor iets dat je verkeerd gedaan hebt?
• De wereld laten zien dat je zo ontzettend zielig bent?
• Niet meer hoeven te werken aan herstel?

Gevangen in de verandering beperkt je levensvreugde

Als jij het gevoel hebt dat je gevangen zit, dan wordt het leven een stuk minder leuk. Als het al minder leuk is, omdat je niet meer alles kunt, wil dat niet zeggen dat je het nog erger moet maken.

Je loopt dan kans dat je mensen kwijtraakt, die geen zin hebben om constant jou geweeklaag te horen.
Bovendien maak je het voor jezelf alleen maar lastiger, want jij moet tenslotte elke dag met jezelf leven. En waarom zou je het moeilijker maken dan het al is?
Als je wrok koestert tegen de veroorzaker van het ongeluk, raak je verbittert en het lost je klachten niet op. Het zou zomaar kunnen dat je er juist meer last van hebt, omdat je constant de nadruk legt op wat je niet meer kunt.

Denk niet dat ik zo vanaf de zijlijn gemakkelijk praten heb. Al deze punten heb ik ook gedaan en ik weet wat mij dat heeft opgeleverd: niets.
Doordat ik niet meer alles kon, eindigde mijn relatie.
Ik maakte mij zo druk dat ik nog gewoon alles moest kunnen, dat ik al met hoofdpijn wakker werd en het toch weer niet lukte.
Ik was boos en vond het heel oneerlijk dat hij nog geen € 200,- hoefde te betalen en ik levenslang had.

Bevrijd jezelf uit deze gevangenis

Op het moment dat ik kon accepteren dat iets niet ging, merkte ik dat ik er minder last van had. En tot mijn verbazing kon ik dan ook meer. Dat was de eerste bevrijdende stap.

De volgende stap kwam later, toen ik aan de slag ging om ballast op te ruimen om zo meer kans van slagen te hebben voor een nieuwe baan.
Ik ruimde alle niet-geuite emoties op en tot mijn verrassing kon ik steeds meer. Dat is niet wat ik bereikt had in een jarenlang traject bij een psycholoog. Daar had ik alleen wel geleerd om mij wat meer en beter te ontspannen.

Doordat ik weer meer kon, kreeg ik meer plezier in het leven. Daardoor kreeg ik weer meer zelfvertrouwen, want mijn lichaam liet mij niet meer telkens in de steek.
Het gevolg was dat mensen mij weer zagen lachen, ik er niet meer zo depressief uitzag, zeiden ze. Daar was mijn omgeving blij om voor mij.
Dit ging niet van vandaag op morgen, maar wel vele malen sneller dan dat ik alle klachten en problemen had opgebouwd.

Dat is de reden waarom ik anderen help anders om te gaan met de verandering in hun leven.
Op dezelfde snelle en efficiënte manier zichzelf bevrijden van deze gevangenis.

Wanneer stap jij uit deze gevangenis?