Mijn geduld raakt op, want het duurt zo ontzettend lang voor ik verbeteringen opmerk.
Daarom blijf ik vechten, steeds harder omdat ik wil dat het anders gaat. Het MOET nu anders, het MOET beter gaan met mij.
Dat verbeten vechten, je vastbijten in je herstel, kan jezelf juist benadelen.
Het kost je energie, je vestigt de aandacht op je problemen. wat je aandacht geeft, dat groeit.
Dus als jij je problemen aandacht geeft, worden ze niet minder, maar juist groter.
In plaats van ongeduldig worden, kun je jezelf beter neerleggen bij de situatie zoals die op dit moment is.
Ga aan de slag met de dingen die je nog wel kunt en geniet daar dan ook van.
Maar vooral los al je emoties hierover op. vertel waar jij je aan ergert of waar je boos of verdrietig over bent.
Mijn geduld raakt nu echt op
In plaats van minder klachten, kun je door je verbetenheid juist meer klachtenkrijgen.
Of een hulpverlener ziet het niet meer zitten met jou en wil niet meer verder helpen.
Wat ik niet wist, maar wel ervaarde tijdens de fysiotherapie met anderen, was dat een stuk acceptatie al veel scheelt.
Ik kon mij daardoor wat beter ontspannen om iets te doen. Ik was niet meer zo verbeten op wat ik niet meer kon. En daardoor merkte ik dat ik al wat meer kon.
De grote omslag kwam pas later, toen ik leerde welke invloed mijn ingeslikte emoties hadden.
Vanaf dat moment kwam ik in een razendsnel tempo van mijn klachten af. Klachten waar ik juist meer van had gekregen dan de gehoopte en verwachte afname van klachten.
En nee, niet door mij hele leven op tafel te leggen bij iemand.
Maar door te voelen waar ik wat opmerkte in mijn lichaam als ik iets noemde. Voelde ik een reactie in mijn buik? Of kneep mijn keel dicht?
Dan was dat hetgeen waar we mee aan de slag gingen. Net zo lang tot die pijn of druk weg was.
De tijden zijn nu heel anders
Van steeds meer klachten naar geen klachten, dat ging vele malen sneller dan het opbouwen van de klachten.
Het gevolg daarvan is dat ik weer de dingen kan doen die ik leuk vind.
Of dat ik zonder zorgen dingen met anderen kan ondernemen, want ik ben niet meer bang dat ik moet afhaken.
Maar het grootste voordeel is dat ik juist meer kan dan voor ik was aangereden. Want ook andere lichamelijke ongemakken zijn opgelost. Denk bijvoorbeeld aan hoofdpijn, een regelmatig pijnlijke pols en menstruatieproblemen.
Mensen geven mij nu 40, hooguit 45 jaar, terwijl ik 55 ben. En zo voel ik mij ook.
In de tijd dat ik steeds meer klachten kreeg, voelde ik mij vaak ouder dan ik was en zat men er niet zo ver naast.
Hoeveel geduld heb jij nog?
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
Heb je net als ik geleerd om je emoties in te slikken? Lees dan al mijn blogs rond dit thema.