De pijn is een signaal dat er nog iets is dat jouw aandacht vraagt, emoties die je nog niet hebt verwerkt over een gebeurtenis.
De pijn blijft in de een of andere vorm aanwezig, net zo lang tot jij die gebeurtenis een plekje hebt gegeven.
Daarom is het goed om wanneer je voor het eerst deze pijn opmerkte.
En was dat dan ook echt de allereerste keer of heb je het niet eerder opgemerkt omdat je er geen aandacht aan schonk?
Het is dan mogelijk om te kijken wat er op dat moment in jouw leven speelde. Dat kan van alles zijn en zelfs uit je kindertijd stammen, zoals je eerste schooldag, je eerste date, de eerste stage of baan. Een familiegebeurtenis als scheiding of overlijden (mens of huisdier) of verhuizing. Het kan spannend geweest zijn, misschien wel eng en was je bang. Wie weet was je wel boos of teleurgesteld. Misschien wilde je wel huilen, maar deed je dat niet.
Als je niet hebt kunnen uiten wat je toen voelde, kun je er jaren later nog last van krijgen. Dan gebeurt er een soortgelijk iets voor jouw geheugen en dan is die oude gebeurtenis ineens weer actief.
Dan is het nu echt tijd om er wat aan te doen, zodat je er letterlijk en figuurlijk geen pijn meer van hebt.
De pijn is een signaal dat ik aan de slag mag
Niemand wil naar de pijn toe, dat is vervelend en eng, er zijn wel leukere dingen te bedenken om te doen.
Bedenk dan dat je er steeds last van blijft houden, net zo lang tot je er wel tijd voor maakt om er aandacht aan te schenken.
Het kan beginnen met iets dat ongemakkelijk is, maar het kan uitgroeien tot een serieus probleem als je het blijft negeren. Zover wil je het niet laten komen, of wel?
Deze kennis had ik niet in de tijd dat ik allerlei klachten had.
Ik had regelmatig een antibioticakuur, steeds meer medicijnen omdat het iets blijvends was. Ik was nog geen 50 maar gebruikte dagelijks 7 verschillende dingen. Van de pil tot bloeddrukverlagers en smeersels en neusspray en tabletten voor allergische reacties. Daarnaast droeg ik hele dagen een bril en had ik steunzolen en kon ik geen zonlicht op mijn been verdragen en had ik fors overgewicht.
Toen ik bij toeval aan de slag moest gaan om alle ingeslikte emoties op te ruimen, verdwenen ook mijn klachten. Eigenlijk was ik daar zelf verrast over, maar ik was er wel superblij mee. Ik kon weer zonder problemen die dingen doen die ik leuk vond. En vervolgens kon ik, onder begeleiding van mijn huisarts, ook nog eens mijn medicijnen afbouwen.
Nog een stap verder
Dus eigenlijk waren alle medicijnen lapmiddelen en geen oplossingen voor de werkelijke oorzaken van mijn klachten. De pijn was een signaal dat er wat aan de hand was, niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel.
Een aantal jaar verder is mijn gewicht gezonder, zomers draag ik een korte broek. Ik heb met computerwerk en deels met lezen een bril op, loop ik graag op blote voeten.
En ja, niet iedereen was even blij als ik een stap maakte om minder hulpmiddelen te gebruiken, ik zou juist meer nodig hebben.
Maar een korte broek, op blote voeten lopen, geen bril, zijn dingen die mij vrijheid geven. Dit is mogelijk doordat ik nog steeds aan mijzelf blijf werken. Dat doe ik deels alleen, ik heb hier immers handvatten voor, deels met hulp van anderen. Want er zijn altijd blinde vlekken of zaken waarbij hulp welkom is.
Wanneer doe jij wat aan je pijn?
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
Pijn kan je leven beheersen, lees hier mijn blogs over dit onderwerp.