Tegen welke muren loop jij aan?

Tegen welke muren loop jij aan als je jouw verhaal vertelt en je het gevoel hebt dat er niet naar jou geluisterd wordt?

Soms wordt je er gewoon moedeloos van als je constant het gevoel hebt dat er niet naar jou geluisterd wordt.
Je hebt je verhaal voorbereidt, zodat je niets kunt vergeten te zeggen.
Je hebt je verhaal geoefend, zodat je niet hakkelend en aarzelend overkomt.
En toch, toch kom je maar niet door die muur heen die hulpverlener heet.

Er zijn mensen die als hulpverlener kijken vanuit hun eigen visie en boekenkennis hoe iets hoort te gaan.
Toch zijn er ook mensen die verder kijken dan wat ze hebben geleerd en naar jou als mens kijken.
Beide ben ik tegen gekomen, en de eerste is uiterst frustrerend en de tweede is juist helpend.

Tegen welke muren loop jij aan die je niet kunt afbreken?

Het vervelende van deze eerste groep hulpverleners is dat je bij wijze van spreken op je kop kunt gaan staan, je komt er niet doorheen.
Zo hoor jij je te gedragen en wijk je af, dan past het niet in het plaatje en kunnen ze niets voor je doen.

Een van de problemen is dat jij dan weer een slechte herinnering opslaat in je hoofd. En die kan voor problemen zorgen.
Door wat je nu hebt meegemaakt, maak jij je al zorgen over de volgende afspraak. Niet alleen met deze hulpverlener, maar ook met andere hulpverleners.
Misschien had je al eerder slechte ervaringen met hulpverleners, dat er niet naar je geluisterd werd. Daar komt deze dan nog eens bij.

Mogelijk weet je al niet eens meer wat de eerste keer was.
Geen probleem, ik werk alleen met technieken waarbij jij niet je hele verhaal hoeft te vertellen. Juist niet, we gaan uit van wat jij nu, op het moment van onze afspraak, opmerkt in je lichaam.
Dat kan een beeld zijn, waar je nog wat bij hoort of voelt. Dat is ons uitgangspunt en dat ruimen we op.

Waar wacht jij nog op om de eerste muur af te breken?

Heb jij het gevoel dat je niet gehoord wordt? Ik herken dat en heb er meer blogs over geschreven.