Ik spreek mij nu uit

Ik spreek mij nu uit, want anders weet niemand waar ik behoefte aan heb.
Soms heb ik behoefte aan een luisterend oor. Aan iemand die met mij meedenkt als ik een beslissing moet nemen of mij troost als ik het niet zie zitten.
Een andere keer heb ik behoefte aan hulp. Bijvoorbeeld voor een klus in huis of de tuin. Of gewoon om mijn huis netjes en opgeruimd te houden.

Alleen is er bij veel mensen wel een drempel om aan te geven dat je ergens behoefte aan hebt:
Want is het geen falen, dat je iets niet kunt?
Of is er een gevoel van schaamte, je moet alles toch zelf kunnen als volwassene?
Zullen ze wel tijd hebben om mij te helpen?
Willen ze mij wel helpen?

Ik spreek mij nu uit omdat ik het durf

Die angst wat anderen wel niet zullen zeggen of doen. Of niet de juiste mensen weten aan wie je iets kunt vragen.
Dat was iets dat mij ook tegenhield om hulp te vragen, en dan vooral bij het huishouden. Dat was al niet mijn hobby, maar toen ik het letterlijk met pijn en moeite deed, zag ik het huis verslonzen.

Uiteindelijk was het mijn juf uit de eerste klas die iemand wist. Zij legde het contact en eigenlijk was het de bedoeling dat ze mij alleen zou helpen om de eiken meubels in de olie te zetten.
Maar een paar weken later heb ik haar toch gevraagd om mij wekelijks te helpen. En de eerste weken had ze ook extra tijd nodig om alles weer op orde te brengen.
Ik had een baan waarin ik genoeg verdiende om dat ook te kunnen betalen.

Niet iedereen zal zich kunnen veroorloven om iemand te betalen.
Wat ik niet wist, was dat ik mijzelf beperkte. Ik wist toen nog niet dat mijn opvoeding van niet laten zien dat ik verdrietig of boos was de oorzaak was van de aanhoudende klachten.

Je vraagt je nu zeker af wat mijn opvoeding te maken heeft met de gevolgen van een ongeluk.
Ik had niet geleerd om mijn emoties te uiten, dus ik slikte alles alleen maar in.
Al die emoties hadden zich opgehoopt in mijn lichaam en dat uitte zich in allerlei klachten. Niet alleen nadat ik was aangereden, maar ook al jaren daarvoor had ik wat last van ongemakken.

Ik uit mij nu

Ik spreek mij nu uit, met de bijbehorende emoties, want dan heb ik er geen last van.
Dat is niet vanzelf gegaan, want ik durfde dat echt niet. Bovendien had ik dat niet geleerd.

Wat ik als eerste heb geleerd was alle ingeslikte emoties op te lossen.
Hierdoor kan alle energie weer vrij door mijn lichaam stromen. Dat heeft als gevolg dat ik steeds minder klachten kreeg en uiteindelijk geen klachten meer had. En daardoor ook geen medicijnen meer nodig heb.

Door gebruik te maken van EFT (Emotional Freedom Techniques) heb ik alles zachtjes losgeklopt en afgevoerd.
Soms komt er een nieuwe laag boven, dan is er iets gebeurd dat dit oproept. Ook dan ga ik hiermee aan de slag. Net zo lang tot alle laagjes van de ui zijn afgepeld en er niets meer over is.

Het mooie van deze techniek is dat je het zelf kunt toepassen. 
Ook jij kunt leren om jezelf te helpen. Uiteraard kun je altijd bij mij terecht als je vastloopt. 

Je kunt beginnen om ervoor te zorgen dat je de juiste hulp krijgt, uit je omgeving of van professionals. 
Maar daarna kun je ook alle andere zaken oplossen waar je tegenaan loopt. Elke herinnering die een reactie in je lichaam veroorzaakt als je eraan terugdenkt.
Mijn motto is niet voor niets “Maak van slechte herinneringen slechts herinneringen.” Dat doe je door de emotionele lading er af te halen.

Hoe lang wacht jij nog voor je kunt zeggen “Ik spreek mij nu uit?”

Heb jij behoefte aan meer liefde voor jezelf en minder streng zijn voor jezelf? Lees dan deze blogs over eigenliefde.