“Ik wil dit niet doen,” hoe vaak ik dat wel niet heb gedacht nadat ik was aangereden. Ik raakte de tel al snel kwijt.
Adviezen die ik kreeg terwijl ik behoefte had een arm om mij heen.
Dingen die ik moest doen, maar die praktisch niet uitvoerbaar waren.
Het gevoel dat het advies niet paste bij wat ik net verteld had.
In die tijd was ik echt nog niet zo assertief dat ik “nee” durfde te zeggen als ik weer wat moest doen van iemand.
Het gevolg was dat ik braaf deed wat ik moest doen, ook als ik er niet achter stond en het voor mij niet goed voelde om te doen.
Ik wil dit niet doen, want het voelt niet goed
Om dat te kunnen doen, heb je lef nodig. Zeker in het begin ben je nog wat verdoofd door de pijn, moet alles nog tot je doordringen. Of heb je letterlijk een blok aan je been door gips, zoals bij mij het geval was. Dan is de assertiviteit en het lef ver te zoeken.
Daarna verval je in het aangeleerde patroon, luisteren naar de mensen die het beter weten. Dat was, zoals ik ben opgevoed, iemand die ouder is en iemand die ervoor geleerd heeft.
Dat ouder dan ik ben, verandert in de loop van de tijd.
Maar iemand die er voor geleerd heeft, kan niet voelen wat ik voel. Dat waardeerde ik heel erg in mijn fysiotherapeute, zij vond dat ik moest zeggen wat ik opmerkte, omdat zij dat niet kon voelen. Ze controleerde bovendien of ze goed begrepen had wat ik verteld had.
Dat controleren van de boodschap doet niet iedereen.
Een ander probleem is dat veel mensen kijken vanuit wat zij zelf hebben meegemaakt naar iets en luisteren niet alleen naar wat iemand vertelt. Ze kleuren onder het luisteren een plaatje in.
En zo kun je al snel geconfronteerd worden met dingen die je geadviseerd worden, maar waarvan je gevoel zegt dat het niet goed is.
Dat zegt niets over de kwaliteit van het advies of degene die het geeft, beide kunnen goed zijn. Het wil alleen zeggen dat het nu voor jou niet werkt.
Mijn gevoel zegt wat anders
Jouw gevoel zit er nooit naast. Dus als iets niet goed voelt, doe het dan niet.
Natuurlijk, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. En ja, het lukt mij ook niet altijd.
Maar ik ben nu zover dat ik bij twijfel iets niet doe, want ik heb de ervaring dat het dan niet goed is.
En soms mag ik ook ter plekke wel wat assertiever zijn en niet achteraf.
Mijn gevoel negeren, niet voor mijzelf opkomen, dat zijn dingen die soms extra geld gekost hebben. Of waardoor ik meer pijn had dan nodig was.
Daarom let ik steeds beter op wat voor mij goed voelt voor ik ergens mee instem. En als er geen reactie wordt verwacht, doe ik gewoon wat voor mij juist is. Dat kan dus zijn juist niet het advies opvolgen.
Dat is een proces wat tijd kost, waarbij ik regelmatig in de oude valkuil ben gestapt. Soms kan een andere kijk, een second opinion in mijn geval, in overeenstemming zijn met het gevoel.
De overtuigingen dat een ander weet wat goed voor je is, kun je oplossen. In een sessie kunnen we dat doen en doordat jij de opname krijgt, kun je het nog een keer herhalen als je voor een controle gaat. Zodat jij naar je gevoel kunt luisteren en niet alleen maar moet doen wat degene die ervoor geleerd heeft zegt.
Durf jij te zeggen “Ik wil dit niet doen.”
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
Heb jij het gevoel dat je niet gehoord wordt? Ik herken dat en heb er meer blogs over geschreven.