Mijn onzekerheid beperkt mij

Mijn onzekerheid beperkt mij, het is zo spannend om dingen te doen. De stress die ik daardoor ervaar, zorgt ervoor dat ik het maar niet doe.

Maar aan de andere kant, baal ik er wel van, want hierdoor:

• vind ik mijn leven niet meer leuk
• ben ik vaak alleen
• doe ik de dingen die ik leuk vind niet meer
• durf ik niets te ondernemen
• wil ik niets met anderen doen
• kan ik mij niet meer ontspannen

Herken je een of meer zinnen?
Voor mij was dat jaren de realiteit, maar nu niet meer.

Jij beperkt jezelf

Met een personeelsuitje niet mee kunnen doen met bowlen of niet de hele tijd mee kunnen sporten, het maakte mijn leven er niet leuker op.
Ik durfde ook niets af te spreken met anderen waarbij ik moest bewegen, want ik wist niet of ik dat wel zou kunnen.
Mijn leven was niet leuk meer en het was steeds moeilijker om mijzelf te ontspannen.

Niet iedereen denkt en ervaart hetzelfde, ook al maken ze hetzelfde mee.
De gedachten die je erbij hebt, zijn bepalend. Ga je er op een positieve of negatieve manier mee om?
Baal je enorm dat je 10 minuten voor het einde al moet stoppen met sporten of denk je dat je toch wel het grootste deel van de tijd mee kon doen?
Straf jij jezelf voor de tijd dat je eerder moest stoppen of geef jij jezelf een schouderklopje voor de tijd die je wel mee kon doen?

Mijn onzekerheid beperkt mij niet meer

Tegenwoordig ben ik niet meer onzeker of ik iets wel of niet kan doen.
Soms lukt iets toch niet, als bijvoorbeeld mijn trein vertraging heeft en ik niet mee kan met een wandeling. Dat is iets waar ik geen invloed op heb en ik ben blij dat ik later aan kan haken.
Of het weer is een spelbreker, bijvoorbeeld regen als ik tijd heb om in de tuin te werken. Ook daar kan ik zelf niets aan doen, het ligt niet aan mij.
Maar in de regel kan ik doen waar ik zin in heb, als ik daar zin in heb. En ik kan het alleen doen of met anderen, net wat het plan is.

Hoe ik deze ommezwaai heb bereikt?
Het waren niet de lichamelijke klachten die ervoor zorgden dat ik dingen niet kon doen.
Doordat ik niet geleerd had om mijn emoties te uiten, had ik jarenlang alles ingeslikt. Die gevoelens en de emoties wilden gehoord worden, daarom trokken ze aan de bel. En omdat ik niet luisterde en er wat mee deed, werden de klachten steeds nadrukkelijker. Toen ik aandacht gaf aan het verdriet, de boosheid, mijn angsten, enzovoort, werden mijn klachten snel minder en verdwenen in zijn geheel.

Wanneer los jij jouw beperkingen op?

Wil jij nog beter weten hoe je stress kunt oplossen? Lees dan de andere blogs.