Ik en mijn gezin, we zitten in hetzelfde schuitje

Ik en mijn gezin, we zitten in hetzelfde schuitje.
Want niet alleen jij, maar ook de andere gezinsleden hebben last van iets dat jou is overkomen.
Iedereen ervaart dat op zijn of haar manier afhankelijk van de leeftijd, uit- of thuiswonend, relatie (kind, partner of ouder).
Toch is er een ding altijd hetzelfde: kinderen kopiëren het gedrag van hun ouders.

Zeker als de kinderen jonger zijn, kijken ze hoe de volwassenen in hun omgeving iets doen. En die volwassenen hebben dat als kind weer geleerd van de generatie voor hen.
Als ze zien dat hun moeder pijn of verdriet heeft, maar niet huilt, dan gaan ze dit overnemen omdat ze denken dat het zo hoort.
Wat ze niet weten is dat je best mag huilen, je hoeft je niet groot te houden. Als je nooit huilt, krijg je er ooit last van.

Ik en mijn gezin

Als ouder wil je het liefst de kinderen niet belasten met wat je voelt of waar jij je zorgen over maakt, zeker als ze nog klein zijn.
Dat is aan de ene kant logisch, je wilt ze beschermen.
Aan de andere kant is het niet zo handig, want ze merken toch wel dat er iets is met mama. Alleen kunnen ze het nog niet onder woorden brengen omdat ze te klein zijn, of als ze dat wel kunnen, durven ze mogelijk niet.
Veel mensen, ik ook, zijn niet opgevoed met het uiten van hun emoties. Dus dan is het ook heel moeilijk om er met je kinderen over te praten waarom je pijn of verdriet hebt.

Je kinderen kunnen een stuk ouder zijn en zelfs al uit huis zijn, misschien hebben ze al hun eigen gezin.
Ze zien je niet meer zo vaak als ze uit huis zijn, als ze er zijn, wil je ze niet belasten met jouw zaken. Want je wilt je kinderen nog steeds beschermen.

Dan je ouders, zeker als ze wat ouder zijn, wil je eigenlijk ook weer niet lastig vallen. Want je wilt niet dat ze zich zorgen maken om jou.

Dan is er je eigen generatie, een partner en/of broers en zussen.
Eigenlijk zou je alles moeten kunnen delen en elkaar kunnen steunen. Helaas weet ik uit eigen ervaring dat dit niet altijd zo is. Ik kreeg geen reactie als ik wat vertelde, met als resultaat dat ik dan maar mijn mond hield.
En verder was er niemand van mijn generatie om mee te praten.

We zitten in hetzelfde schuitje

Het gezin, zoals dat onder een dak woont, heeft te maken met de gevolgen van wat een van hen overkomt.
Als je in het gips zit, dan is de gedachte over 3 of 4 weken kan ze het weer zelf. Dat is een tijdvak dat je kunt overzien, al kunnen jonge kinderen daar wel wat hulp bij gebruiken.

Maar dan …, als dan blijkt dat het niet zo snel en voorspoedig gaat als gedacht.
Als je restklachten blijft houden waardoor je niet meer alles kunt zoals eerder.
Dan wordt het een ander verhaal. Want komt er wel verbetering en zo ja, hoe lang duurt het nog?

Iedereen ervaart op de eigen manier hoe het is. Er zijn dingen die anders lopen en daar heeft iedereen een eigen gevoel bij.

Ik en mijn gezin hebben deze rollen

Een partner die meer in huis moet doen of met de kinderen. Als het kan, is een hulp een oplossing voor het huishouden of de tuin. Maar de kinderen naar bed brengen, wil je liever niet altijd uit besteden aan een ander.
De zorgen hoe het financieel verder gaat of de toekomst er uit ziet, het missen van het vertrouwde maatje.

Kinderen die hun moeder als speelmaatje missen of geen vriendjes mee kunnen nemen.
Ze weten niet wat er is, maar ze voelen zich verloren. Of weten niet wanneer het wel kan, iemand meenemen of niet en dat maakt ze onzeker. Of ze raken in een isolement, want ze gaan zelf ook nergens heen, of zijn niet welkom als het vriendje niet naar hun kan.

Jij voelt je schuldig dat de rest van het gezin zich moet aanpassen.
Naast de pijn of het verdriet, angst of boosheid over wat er is gebeurd. Combineer dat met de zorgen over de toekomst.

Samen de emoties oplossen

Je kunt als gezin aan de slag gaan om de emoties op te lossen. Ook kinderen kunnen al vrij jong aan de slag gaan met tapping, je hoeft niet altijd alle punten te gebruiken, je kunt ook op een punt kloppen.
Emotional Freedom Techniques (EFT) is een vorm van energie verplaatsen, dus als je het samen doet, versterk je elkaar.

Je kunt ook ieder apart aan de slag gaan of een andere manier gebruiken om je emoties te uiten en er mee om te gaan. Net wat bij jou of je kind of partner en op dat moment past.
Als jij anders omgaat met je emoties, nemen je kinderen dat over. Dat kan hen in de toekomst veel schelen.

Wanneer komt jullie schuitje in rustiger vaarwater?

Heb je net als ik geleerd om je emoties in te slikken? Lees dan al mijn blogs rond dit thema.