Jij bepaalt wat je voelt

Jij bepaalt wat je voelt, of je ergens blij mee bent, boos over bent, enzovoort.
Ben je boos als er iets gebeurt dat anders loopt dan je gedacht had? Geef je de ander daar de schuld van?
Of sta je te juichen bij iets wat onverwachts beter is dan vooraf dacht?

Maar ook hoeveel jij voelt van jouw klachten en de gevoelens en emoties daarbij horen.
Richt jij al je aandacht er op en baal je enorm als je pijn hebt?
Of signaleer je pijn en zie je het als teken om wat gas terug te nemen, een moment voor jezelf?

Jij bepaalt hoe jij je voelt, altijd

Het lijkt zo gemakkelijk, een ander ergens de schuld van geven.
Alleen is dat niet hoe het werkt. Iedereen is voor zichzelf verantwoordelijk. Dus ook voor hoe jij reageert en hoe jij je daarbij voelt. Zowel bij leuke en fijne dingen als wanneer dingen anders gaan dan je zou willen of bij pijn.

Natuurlijk is het niet zo eenvoudig om de dingen te accepteren zoals ze zijn.
Toch is dat wel het begin, al heeft dat wel een tijd geduurd voordat ik dit inzicht had. Een inzicht dat mij veel opleverde, want toen ik mij niet meer constant verzette, kreeg ik minder hinder van mijn klachten. Dat wil niet zeggen dat ze weg waren, zover was ik toen nog niet. Maar wanneer ik merkte dat ik niet ver kon lopen, dan liep ik minder ver en zat ik langer ergens op een terras met mijn voet omhoog.

Dat laatste, luisteren naar mijn lichaam, kon ik gemakkelijker doen toen ik alleen was.
In de tijd dat ik een relatie had, was dat moeilijker, want hij wilde nog op dezelfde manier op stap als voor mijn ongeluk. Waardoor ik mij schuldig voelde als het niet ging, voor een deel door de opmerkingen.
Dus niet alleen jij, maar ook je huisgenoten of gezelschap, moeten accepteren dat iets niet kan zoals eerst.

Iedereen is zelf verantwoordelijk

Pas op het moment dat jij en je omgeving kunnen accepteren dat er dingen anders zijn geworden, is er ruimte voor verandering.
Dan kun je elkaar de ruimte geven om zonder veroordeling of schuldgevoel iets niet meer te kunnen.
Nog belangrijker is het om deze emoties niet in te slikken. En alles wat je wel hebt ingeslikt, op te ruimen, zodat dit niet meer van invloed is.

Hoe ik dat kon opruimen heb ik pas later geleerd. Met als gevolg dat ik zonder problemen de dingen kan doen die ik leuk vind om te doen.

De techniek waar ik alles wat ik ingeslikt had voor en na mijn ongeluk is mijn belangrijkste werkwijze.
Ik werk online, zodat je na afloop de opname ontvangt en je het zo vaak als je wilt kunt herhalen.
Zo leer je gelijk hoe het werkt en kun je als er iets op je pad komt dat niet fijn is, gelijk oplossen. Dus dan kun je bepalen hoe jij je voelt: boos of teleurgesteld of dat oplossen zodat het je niet raakt.

Wat wil jij een andere lading geven?

Heb je net als ik geleerd om je emoties in te slikken? Lees dan al mijn blogs rond dit thema.