“Ik snap niet dat het een probleem is,” hoorde ik als ik vertelde dat ik nadat ik was aangereden geen korte broek meer aankon.
Voor mijn rechter been was het ook geen probleem.
Maar mijn linker been, waarvan de voet klem had gezeten toen ik werd aangereden, begon bij de minste zonneschijn al te prikken.
Deze foto is genomen terwijl het 30 graden was en ik een dag over social media had. Hiervoor moest ik 3,5 uur reizen met het OV.
Ik had in 2022 voor het eerst weer korte broeken gekocht en die draag ik zonder problemen met de zon op mijn benen. Ik verstop mijn benen bij warm weer niet meer onder een lange broek of, meer bij huis, onder een lange zomerse rok.
En wat voelt dat goed, het is onvoorstelbaar dat ik die stap na 18 jaar heb genomen.
Als je dat een paar jaar geleden gezegd had, kon ik mij dat niet voorstellen. Ik kan dat doordat ik de onderliggende oorzaak heb opgelost.
Ik snap niet wat het probleem is, zegt wat over de ander
Dat een ander zich niet kan voorstellen dat iets een probleem voor jou is, geeft dat aan door welke bril iemand kijkt.
Het zegt niets over jou als een ander zegt ik snap niet wat het probleem is.
Maar zulke opmerkingen kunnen je wel pijn doen. Vooral als jij wilt dat het ook geen probleem is. Bijvoorbeeld omdat je het voor je ongeluk wel kon en je het heel graag wilt.
Want ja, een lange broek bij 30 graden is ook wel erg warm. Dat moest ik wel toegeven als iemand vroeg waarom ik geen korte broek aan deed.
Zo’n vraag is neutraal, daar zit geen oordeel op.
Dat wordt wat anders als iemand zegt dat ze zich niet kunnen voorstellen dat je last hebt van de zon op je ene been en niet op het andere been.
Waarom ik nu deze opmerking niet meer hoor
Misschien vraag jij je nu af hoe het komt dat ik nu wel een hele dag op stap durf te gaan in korte broek.
Of over andere dingen niet meer hoor dat men zich iets niet kan voorstellen.
Ik ben aan de slag gegaan met alle emoties die ik niet heb kunnen en mogen uiten.
Dat heeft er voor gezorgd dat ik steeds meer kan. En dat is een proces dat nog steeds doorgaat.
Ik werk nog steeds aan mijzelf en de veranderingen zijn nu minder groots en zichtbaar. En ik zie nog steeds verschillen, zoals dit jaar voor het eerst weer korte broeken kopen.
Dat zegt ook wat over mijn groeiende zelfvertrouwen. En dat ik zelf kies wat ik bij welke gelegenheid aantrek.
Misschien denk je nu dat ik gemakkelijk kan zeggen “aan mijzelf werken” omdat ik ook andere mensen help. Ik weet dan immers hoe het moet.
Alleen, ik leer jou ook hoe jij jezelf kunt helpen. Je wordt dus niet afhankelijk van mij en je bent ook niet jarenlang bezig.
Wil jij af van deze veroordelende opmerkingen?
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
Heb jij het gevoel dat je niet gehoord wordt? Ik herken dat en heb er meer blogs over geschreven.