Houd mij vast

Houd mij vast, de letterlijke arm om de schouder die soms zo hard nodig is.
Gewoon om niet bang te zijn of om de onzekerheid te delen, zodat jij je niet alleen voelt.

Dingen die niet zo vanzelfsprekend zijn, zowel om te geven als om te vragen.
Aan de ene kant schamen we ons om dit soort hulp te vragen. Denk je dat je sterk moet zijn en dat je anders als zwak over komt. Of dat je dan aandacht vraagt, zielig gevonden wilt worden.
Aan de andere kant voelen we ons ook onhandig om die hulp te geven. Je gaat dan in op de emotie van de ander en emoties zijn dingen waar we meestal niet van hebben geleerd om er mee om te gaan. Twijfels of je het wel goed doet of angst om mee te huilen met de ander spelen dan een rol.

Houd mij vast, ik heb dat nodig

Al jaren merk ik dat mensen mij dingen toevertrouwen die ze niet met iedereen delen.
Dingen die soms heel privé zijn, zoals de foto’s van de eerste echo als ik samen met een onbekende op de bus wacht.
Of als ik ergens kom, dat er binnen 5, hooguit 10, minuten verhalen verteld worden waar iemand soms al tientallenjaren mee rondloopt. Zaken die hoog zitten, maar die ze niet kunnen delen met hun inmiddels volwassen kinderen.
Wanneer er iets is en ik geef aandacht, luister naar wat er te zeggen is, komt regelmatig datgene wat ze echt dwarszit er uit. Daarna is er opluchting dat het er uit is.
Dan is er sprake van de figuurlijke arm die ik om de schouder sla.

Maar soms is het nodig om letterlijk de arm om de schouder te slaan of een hand op de rug te leggen. Dan zeggen mensen als het ware “Houd mij vast.”
Letterlijk laten voelen dat iemand niet alleen is, dat ik er voor ze ben. Dat ze hun angsten en zorgen mogen uiten bij mij. Dat ik luister en ze serieus neem.

Niet alleen kleine kinderen hebben behoefte om getroost te worden en vast gehouden te worden als ze gevallen zijn of ziek zijn. Ook volwassenen hebben het nodig om gekoesterd te worden als er wat is.

Als je het anders maar voor je houd, dan gaat het mis

Wel eens gehoord van de uitdrukking “de kruik gaat net zo lang ten onder, tot die barst” Dat geldt ook voor alle emoties die we inslikken, dat stapelt zich op in je lichaam.
En op een bepaalt moment zit je lichaam vol. Gelukkig geeft je lichaam jou signalen dat er wat aan de hand is. In het begin onschuldig, bijvoorbeeld met een verkoudheid. En als je dit steeds blijft negeren, dan worden de signalen sterker en sterker. Net zo lang tot je wel luistert naar je lichaam en wat gaat doen.

Die arm om mijn schouder was er niet na mijn aanrijding. Ook niet toen ik steeds meer klachten kreeg.
Op het moment dat ik alles wat ik 50 jaar lang ingeslikt had ging opruimen, verdwenen mijn klachten. Zo belangrijk is het dus om je emoties te uiten in plaats van in te slikken.

Dat is de reden waarom mijn bedrijf Leeg je rugzak heet en ik doe wat ik doe.
Ook jij kunt snel en effectief je rugzak ontdoen van alles wat je meedraagt aan slechte herinneringen en de emoties die daarbij horen.
En in de toekomst kun jij jezelf gelijk helpen als er wat aan de hand is. Want al doende leer ik jou de techniek waar ik mee werk ook.

Waar wil jij mee geholpen worden?

Klik op de link als je meer wilt lezen over je angst de baas.